Wyrka. Miejsce kościoła pw. Podwyższenia Krzyża Świętego

Szlakiem Wołyńskich Krzyży wokół Huty Stepańskiej z Januszem Horoszkiewiczem

Ten fotoreportaż poświęcam, poległemu w obronie Wyrki Bronisławowi Piotrowskiemu zwanemu Pietrołaj, którego nikt nie pochował.

Kościół w Wyrce wybudowano staraniem ludności w 1934 r. Przy kościele powstała okazała plebania, przeznaczona w zamyśle na rozwój życia kulturalnego i miejsce zebrań. W 1939 r. sowieci wypędzili ks. Jana Szarka i urządzili na plebanii sielradę, za Niemców urzędowali tam jeszcze schutzmani.

Kościół został podpalony 17 lipca 1943 r. Kiedy następnego dnia o świcie część ludności uciekała z Huty Stepańskiej, zobaczyła dach blaszany po kościele, który wyglądał jak koszmarny, dymiący namiot. Poszukujący swoich bliskich wchodzili pod tę blachę, w pogorzelisko, sprawdzając czy czasem Ich tam nie ma. Dziś z dawnej Wyrki pozostały tylko studnie z betonowych kręgów. Wszystkie domy zostały spalone. Ukraińcy odbudowali część wsi wzdłuż rzeczki. Kilka lat po wojnie, do Wyrki przyjechał Jan Mokrzycki szukać swojej siostry. Nie znalazł, bo była już razem z mężem Ukraińcem, Sieriożą Zahorujką zamordowana. Jan, dowiedziawszy się prawdy, poszedł do Rafałówki, do której nie dotarł. Nikt nigdy Go już nie zobaczył.

Z Wyrki wyszło wielu znamienitych obywateli, zajmujących ważne stanowiska i urzędy, podobnie jak z Huty Stepańskiej. Większość po wojnie osiadła w rejonie Sudetów.

Tekst i zdjęcia: Janusz HOROSZKIEWICZ

P. S.: Zainteresowani mogą uzyskać więcej informacji pod adresem mailowym: janusz-huta-stepanska@wp.pl